• รายงาน Navigating High Winds: Southeast Asia Outlook 2024-2034 ของ กลุ่ม Angsana Council Bain & Company และธนาคาร DBS ของสิงคโปร์ วิเคราะห์ 6 ประเทศเศรษฐกิจหลักอาเซียน อีก 10 ปีข้างหน้าโตเฉลี่ย 5.1%ต่อปี
• เวียดนาม อินโดนีเซีย และฟิลิปปินส์ คาดว่าจะมีอัตราการเติบโตสูงที่สุด 5.7% - 6.6% ต่อปี ส่วนไทย คาดว่าจะมีอัตราการเติบโตต่ำแค่ 2.8%ต่อปี
• ปัจจัยสำคัญที่จะขับเคลื่อนการเติบโต ได้แก่ การลงทุนในอุตสาหกรรมใหม่ การส่งเสริมธุรกิจเทคโนโลยี การพัฒนาตลาดทุน การเร่งการเปลี่ยนผ่านสู่พลังงานสะอาด และการร่วมมือในระดับภูมิภาค แต่ยังมีความท้าทายสำคัญ ได้แก่ การแข่งขันกับจีน

กลุ่ม Angsana Council บริษัทเบน แอนด์ คัมพานี (Bain & Company) และธนาคาร DBS ของสิงคโปร์ เผยแพร่เอกสาร “Navigating High Winds: Southeast Asia Outlook 2024-2034” ของ 6 ประเทศเศรษฐกิจหลักของอาเซียนใน 10 ปีข้างหน้า(2567-2577)จะขยายตัวเฉลี่ย 5.1% ต่อปี โดยเวียดนาม อินโดนีเซีย และฟิลิปปินส์จะมีการเติบโตสูงสุด ขณะที่ไทยจะมีอัตราการขยายตัวทางเศรษฐกิจเฉลี่ยแค่ 2.8%ต่อปี

รายงานชี้ว่าปัจจัยสำคัญที่จะขับเคลื่อนการเติบโต ได้แก่ การลงทุนในอุตสาหกรรมใหม่ การส่งเสริมธุรกิจเทคโนโลยี การพัฒนาตลาดทุน การเร่งการเปลี่ยนผ่านสู่พลังงานสะอาด และการร่วมมือในระดับภูมิภาค

แต่ยังมีความท้าทายสำคัญ ได้แก่ การแข่งขันกับจีน ที่จะมีบทบาทสำคัญมากขึ้นในฐานะคู่ค้าและนักลงทุนรายใหญ่ในภูมิภาคนี้ ขณะที่ความไม่แน่นอนทางการเมืองในบางประเทศ และความจำเป็นในการปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐานและทรัพยากรมนุษย์

รายงานระบุว่า โอกาสสำคัญของ 6 ประเทศเศรษฐกิจหลักในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ได้แก่ การดึงดูดการลงทุนจากบริษัทต่างชาติที่ต้องการย้ายฐานการผลิตออกจากจีน การพัฒนาอุตสาหกรรมใหม่เช่นยานยนต์ไฟฟ้า และการเป็นศูนย์กลางด้านเทคโนโลยีในภูมิภาค ซึ่งโดยรวมรายงานมองว่าเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีศักยภาพในการเติบโตทางเศรษฐกิจที่แข็งแกร่ง แต่จำเป็นต้องมีการปฏิรูปนโยบายและการลงทุนเพื่อให้บรรลุเป้าหมายการเติบโตดังกล่าว

สำหรับการคาดการณ์การขยายตัวของผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ (Gross Domestic Product-GDP) ระยะ 10 ปี ในช่วงปี 2567-2577 ของ 6 ประเทศเศรษฐกิจหลักของอาเซียนมี ดังนี้

• วียดนาม ขยายตัว 6.6% ต่อปี
• ฟิลิปปินส์ ขยายตัว 6.1% ต่อปี
• อินโดนีเซีย ขยายตัว 5.7 % ต่อปี
• มาเลเซีย ขยายตัว 4.5% ต่อปี
• ไทย ขยายตัว 2.8% ต่อปี
• สิงคโปร์ ขยายตัว 2.5% ต่อปี

การเติบโตทางเศรษฐกิจของเวียดนามในช่วง 2567-2577

1. อัตราการเติบโต: คาดว่าเวียดนามจะมีอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจเฉลี่ยประมาณ 6.6% ต่อปี ซึ่งเป็นอัตราที่สูงที่สุดในกลุ่มประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่วิเคราะห์ในรายงานนี้

2. ปัจจัยบวก:

เศรษฐกิจที่มุ่งเน้นการส่งออก ซึ่งอยู่ในตำแหน่งที่ดีในการรับประโยชน์จากกลยุทธ์ "China + 1" ของบริษัทต่างชาติ

• แหล่งการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ (FDI) ที่หลากหลาย
• การแข่งขันระหว่างจังหวัดที่มีประสิทธิผล
• คุณภาพแรงงานและระดับการศึกษาที่สูง

3. ความท้าทาย:

• ผลกระทบจากการรณรงค์ต่อต้านการทุจริต
• การชะลอตัวตามวัฏจักรเศรษฐกิจและความอ่อนแอด้านสินเชื่อ
• การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานที่ล่าช้ากว่าที่คาดการณ์
• การขาดแคลนพลังงานและน้ำ
• การเคลื่อนไหวช้าในการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานสีเขียว

4. การลงทุนจากต่างประเทศ: เวียดนามได้รับความสนใจอย่างมากจากนักลงทุนต่างชาติ โดยเฉพาะในภาคการผลิตและเทคโนโลยี

5. ทรัพยากรมนุษย์: เวียดนามมีคะแนน Human Capital Index ที่สูง และมีอัตราการมีส่วนร่วมในกำลังแรงงานที่สูงที่สุดในภูมิภาค

6. โครงสร้างพื้นฐาน: เวียดนามมีการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานสาธารณะประมาณ 5% ของ GDP

7. การพัฒนาทางเทคโนโลยี: เวียดนามกำลังพัฒนาอย่างรวดเร็วในด้านเทคโนโลยี โดยมีการลงทุนในการวิจัยและพัฒนาจากบริษัทต่างชาติ

8. ความท้าทายทางการเมือง: พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนามต้องสร้างสมดุลระหว่างการเปิดเสรีทางเศรษฐกิจกับการบริหารจัดการทางการเมือง

โดยสรุป เวียดนามมีแนวโน้มการเติบโตทางเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งที่สุดในภูมิภาค แต่ยังคงมีความท้าทายที่ต้องจัดการ โดยเฉพาะในด้านโครงสร้างพื้นฐานและการรักษาเสถียรภาพทางเศรษฐกิจและการเมือง

การเติบโตทางเศรษฐกิจของฟิลิปปินส์ในช่วง 2567-2577

1. อัตราการเติบโต: คาดว่าฟิลิปปินส์จะมีอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจเฉลี่ยประมาณ 6.1% ต่อปี ซึ่งเป็นอัตราที่สูงเป็นอันดับ 2 ในกลุ่มประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่วิเคราะห์ในรายงานนี้

2. ปัจจัยบวก:

• รัฐบาลที่มุ่งเน้นการเติบโตทางเศรษฐกิจ
• การให้ความสำคัญกับการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐาน โดยเฉพาะโครงการพลังงานหมุนเวียนที่ดึงดูดการลงทุนจากต่างประเทศ
• ประชากรและกำลังแรงงานที่กำลังเติบโต

3. ความท้าทาย:

• ปัจจัยการเติบโตแบบดั้งเดิมยังล้าหลังประเทศอื่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (เช่น การศึกษา โครงสร้างพื้นฐาน ประสิทธิภาพของรัฐบาล)
• ความตึงเครียดทางภูมิรัฐศาสตร์ โดยเฉพาะกับจีน อาจส่งผลกระทบต่อการฟื้นตัวทางเศรษฐกิจ
• ระบบราชการที่เคลื่อนไหวช้า อาจเป็นอุปสรรคต่อการปฏิรูปนโยบายที่จำเป็น

4. การลงทุนจากต่างประเทศ: ฟิลิปปินส์พยายามดึงดูดการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ โดยเฉพาะในภาคบริการและโครงสร้างพื้นฐาน

5. ทรัพยากรมนุษย์:

• ฟิลิปปินส์มีประชากรวัยแรงงานที่กำลังเติบโต
• อัตราการมีส่วนร่วมในกำลังแรงงานของผู้หญิงยังต่ำกว่าประเทศอื่นในภูมิภาค
• มีความท้าทายในการพัฒนาทักษะแรงงานให้ตรงกับความต้องการของตลาด

6. โครงสร้างพื้นฐาน:

• การลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานสาธารณะอยู่ที่ประมาณ 3% ของ GDP ซึ่งยังต่ำกว่าระดับที่ควรจะเป็น
• มีแผนการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานขนาดใหญ่ รวมถึงโครงการพลังงานหมุนเวียน

7. นวัตกรรมและเทคโนโลยี: ฟิลิปปินส์มีการเติบโตในภาคเทคโนโลยี แต่ยังล้าหลังประเทศอื่นในภูมิภาคในด้านนวัตกรรม

8. ภูมิรัฐศาสตร์: ท่าทีที่เป็นมิตรกับสหรัฐฯ อาจส่งผลต่อความสัมพันธ์กับจีน ซึ่งเป็นคู่ค้าที่สำคัญ

9. การเมือง: หลังยุคดูเตอร์เต ฟิลิปปินส์กำลังเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองในเชิงบวก โดยมุ่งเน้นสิทธิมนุษยชน นโยบายต่างประเทศ และการปฏิรูปเศรษฐกิจ

โดยสรุป ฟิลิปปินส์มีศักยภาพการเติบโตทางเศรษฐกิจที่แข็งแกร่ง โดยได้รับแรงหนุนจากประชากรที่กำลังเติบโตและนโยบายที่มุ่งเน้นการเติบโต อย่างไรก็ตาม ประเทศยังต้องเผชิญกับความท้าทายสำคัญในการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน การยกระดับทักษะแรงงาน และการปรับปรุงประสิทธิภาพของภาครัฐ เพื่อให้บรรลุเป้าหมายการเติบโตที่คาดการณ์ไว้

การเติบโตทางเศรษฐกิจของอินโดนีเซียในช่วง 2567-2577 

1. อัตราการเติบโต: คาดว่าอินโดนีเซียจะมีอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจเฉลี่ยประมาณ 5.7% ต่อปี ซึ่งเป็นอัตราที่สูงเป็นอันดับ 3 ในกลุ่มประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่วิเคราะห์ในรายงานนี้

2. ปัจจัยบวก:

• ภาคการแปรรูปโลหะ การทำเหมือง และโครงสร้างพื้นฐานที่กำลังเติบโต
• การเพิ่มการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐาน
• เป็นผู้นำในด้านการสร้างนวัตกรรมและการใช้เทคโนโลยีในการทำธุรกิจ
• ประชากรและแรงงานที่กำลังเติบโต

3. ความท้าทาย:

• กิจกรรมการผลิตที่มีมูลค่าเพิ่มต่ำ นอกเหนือจากสินค้าโภคภัณฑ์
• ราคาสินค้าโภคภัณฑ์ที่ลดลง
• แนวโน้มที่อาจมีนโยบายประชานิยมมากขึ้น
• อาจมีแนวโน้มที่จะใช้นโยบายปกป้องตลาดภายในประเทศมากขึ้น

4. การลงทุนจากต่างประเทศ: อินโดนีเซียได้รับความสนใจจากนักลงทุนต่างชาติ โดยเฉพาะในภาคพลังงานและทรัพยากรธรรมชาติ เช่น การผลิตแบตเตอรี่สำหรับรถยนต์ไฟฟ้า

5. ทรัพยากรมนุษย์: อินโดนีเซียมีประชากรวัยแรงงานจำนวนมาก แต่ยังมีความท้าทายในการพัฒนาทักษะแรงงาน

6. โครงสร้างพื้นฐาน: อินโดนีเซียมีการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานสาธารณะประมาณ 3% ของ GDP ซึ่งยังต่ำกว่าระดับที่ควรจะเป็น

7. นวัตกรรมและเทคโนโลยี: อินโดนีเซียมีระบบนิเวศสตาร์ทอัพที่เติบโตอย่างรวดเร็ว โดยมีจำนวนบริษัทยูนิคอร์นมากที่สุดเป็นอันดับสองในภูมิภาค

8. ตลาดทุน: อินโดนีเซียมีการพัฒนาตลาดทุนอย่างต่อเนื่อง แต่ยังมีโอกาสในการพัฒนาเพิ่มเติม

9. การเมือง: การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองหลังจากการเลือกตั้งในปี 2024 อาจส่งผลต่อทิศทางนโยบายเศรษฐกิจ

โดยสรุป อินโดนีเซียมีศักยภาพการเติบโตทางเศรษฐกิจที่แข็งแกร่ง โดยได้รับแรงหนุนจากตลาดภายในประเทศขนาดใหญ่ ทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ และการพัฒนาทางเทคโนโลยี อย่างไรก็ตาม ประเทศยังต้องเผชิญกับความท้าทายในการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน การยกระดับทักษะแรงงาน และการรักษาเสถียรภาพทางเศรษฐกิจและการเมือง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายการเติบโตที่คาดการณ์ไว้

การเติบโตทางเศรษฐกิจของมาเลเซียในช่วง 2567-2577

1. อัตราการเติบโต: คาดว่ามาเลเซียจะมีอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจเฉลี่ยประมาณ 4.5% ต่อปี

2. ปัจจัยบวก:

• การเปลี่ยนไปสู่นโยบายที่เน้นการเติบโตเพื่อดึงดูดการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ (FDI)
• ความสำเร็จในอดีตด้านอิเล็กทรอนิกส์ เซมิคอนดักเตอร์ และศูนย์ข้อมูลกำลังส่งผลดี
• ความเต็มใจในการดำเนินการปฏิรูปโครงสร้าง เช่น การตัดการอุดหนุน
• โอกาสที่จะได้รับประโยชน์จากความร่วมมือกับสิงคโปร์

3. ความท้าทาย:

• การเปลี่ยนแปลงพันธมิตรทางการเมือง การเปลี่ยนแปลงนโยบาย และรัฐบาลที่มีอำนาจอ่อนแอ
• การสูญเสียบุคลากรที่มีความสามารถอย่างช้าๆ แต่ต่อเนื่อง
• ผลกระทบจากการไม่สามารถปฏิบัติตามข้อผูกพันการลงทุนระยะยาว (เช่น โครงการรถไฟความเร็วสูง)

4. การลงทุนจากต่างประเทศ:

• มาเลเซียยังคงดึงดูด FDI โดยเฉพาะในภาคอิเล็กทรอนิกส์และเซมิคอนดักเตอร์
• มีการลงทุนสำคัญในอุตสาหกรรมยานยนต์ไฟฟ้าและแบตเตอรี่

5. ทรัพยากรมนุษย์:

• มีคะแนน Human Capital Index ที่ค่อนข้างดีในภูมิภาค
• แต่ยังมีความท้าทายในการรักษาและพัฒนาบุคลากรที่มีทักษะสูง

6. โครงสร้างพื้นฐาน:

• การลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานสาธารณะอยู่ที่ประมาณ 8% ของ GDP ซึ่งถือว่าอยู่ในระดับที่ดี
• มีโครงการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานขนาดใหญ่ เช่น ทางหลวง Pan Borneo

7. นวัตกรรมและเทคโนโลยี:

• มาเลเซียมีความแข็งแกร่งในอุตสาหกรรมเซมิคอนดักเตอร์และอิเล็กทรอนิกส์
• มีการพัฒนาในด้านการผลิตขั้นสูงและเทคโนโลยี

8. การเมือง:

• ความไม่แน่นอนทางการเมืองและการเปลี่ยนแปลงรัฐบาลบ่อยครั้งอาจส่งผลต่อความต่อเนื่องของนโยบาย

9. ภูมิภาค:

• รัฐต่างๆ เช่น ยะโฮร์ ปีนัง และซาราวัก กำลังดำเนินนโยบายที่ทะเยอทะยานโดยใช้ประโยชน์จากข้อได้เปรียบเชิงเปรียบเทียบของตน

โดยสรุป มาเลเซียมีศักยภาพการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ดี โดยได้รับแรงหนุนจากอุตสาหกรรมเทคโนโลยีขั้นสูงและนโยบายที่เอื้อต่อการลงทุน อย่างไรก็ตาม ประเทศยังต้องเผชิญกับความท้าทายสำคัญ โดยเฉพาะในด้านการเมืองและการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ เพื่อรักษาความสามารถในการแข่งขันในระยะยาวและบรรลุเป้าหมายการเติบโตที่คาดการณ์ไว้

การเติบโตทางเศรษฐกิจของไทยในช่วง 2567-2577

1. อัตราการเติบโต: คาดว่าไทยจะมีอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจเฉลี่ยประมาณ 2.8% ต่อปี ซึ่งเป็นอัตราที่ต่ำที่สุดในกลุ่มประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่วิเคราะห์ในรายงานนี้

2. ปัจจัยบวก:

• การฟื้นตัวของภาคการท่องเที่ยว
• เป็นศูนย์กลางอุตสาหกรรมยานยนต์ที่สำคัญในภูมิภาค มีโครงสร้างพื้นฐานที่เชื่อมโยงกันดี
• บริษัทยักษ์ใหญ่ของไทยมีการขยายธุรกิจในระดับภูมิภาคมากกว่าประเทศอื่นๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

3. ความท้าทาย:

• สภาพแวดล้อมทางการเมืองที่ไม่แน่นอนและซับซ้อน
• การรวมตัวของธุรกิจในบางภาคส่วนสำคัญ เช่น ค้าปลีกและโทรคมนาคม
• ความท้าทายด้านประชากรศาสตร์ (เช่น สังคมผู้สูงอายุ)
• ความอนุรักษ์นิยมของระบบราชการ ซึ่งอาจทำให้การปฏิรูปเป็นไปได้ยาก

4. การลงทุนจากต่างประเทศ:

• ไทยยังคงดึงดูดการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ โดยเฉพาะในอุตสาหกรรมยานยนต์ไฟฟ้า
• มีโครงการพัฒนาขนาดใหญ่ เช่น โครงการพัฒนาระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก (EEC)

5. ทรัพยากรมนุษย์:

• ไทยมีคะแนน Human Capital Index อยู่ในระดับกลางของภูมิภาค
• ยังมีช่องว่างในการพัฒนาทักษะแรงงานเมื่อเทียบกับประเทศอื่นๆ

6. โครงสร้างพื้นฐาน:

• ไทยมีการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานสาธารณะประมาณ 5% ของ GDP ซึ่งอยู่ในระดับที่เหมาะสม
• มีโครงการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานขนาดใหญ่ เช่น การขยายสนามบินและท่าเรือน้ำลึก

7. นวัตกรรมและเทคโนโลยี:

• ไทยมีความพยายามในการพัฒนาอุตสาหกรรมยานยนต์ไฟฟ้าและเทคโนโลยีสะอาด
• แต่ยังมีความท้าทายในการพัฒนานวัตกรรมและเทคโนโลยีขั้นสูง

8. การเมือง:

• รัฐบาลใหม่หลังการเลือกตั้งปี 2566 กำลังเผชิญกับความท้าทายในการบริหารจัดการผู้มีส่วนได้ส่วนเสียที่หลากหลาย
• การจัดการกับความเหลื่อมล้ำทางสังคมและเศรษฐกิจเป็นประเด็นสำคัญสำหรับเสถียรภาพในระยะยาว

โดยสรุป แม้ว่าไทยจะมีจุดแข็งในหลายด้าน แต่อัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจที่คาดการณ์ไว้ยังค่อนข้างต่ำเมื่อเทียบกับประเทศอื่นในภูมิภาค ซึ่งสะท้อนถึงความท้าทายทั้งในด้านโครงสร้างเศรษฐกิจและการเมืองที่ประเทศต้องเผชิญ การปรับปรุงประสิทธิภาพของภาครัฐ การพัฒนาทักษะแรงงาน และการส่งเสริมนวัตกรรมจะเป็นกุญแจสำคัญในการเพิ่มศักยภาพการเติบโตของประเทศในอนาคต

การเติบโตทางเศรษฐกิจของสิงคโปร์ในช่วง 2567-2577

. อัตราการเติบโต: คาดว่าสิงคโปร์จะมีอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจเฉลี่ยประมาณ 2.5% ต่อปี ซึ่งเป็นอัตราที่ต่ำที่สุดในกลุ่มประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่วิเคราะห์ในรายงานนี้

2. ปัจจัยบวก:

• เศรษฐกิจเปิดและหลากหลาย มีจุดแข็งในด้านการผลิตขั้นสูง บริการ และการท่องเที่ยว
• ดึงดูดบุคลากรที่มีความสามารถระดับโลกจากทุกเศรษฐกิจหลัก ด้วยสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยและมั่นคง
• รัฐบาลมีการลงทุนอย่างมากเพื่อส่งเสริมการเติบโต
• มีความเข้มแข็งในด้านนวัตกรรมและเทคโนโลยี

3. ความท้าทาย:

• ปัญหาด้านประชากรศาสตร์ การนำเข้าแรงงานต่างชาติเผชิญกับอุปสรรคทางการเมือง
• ข้อจำกัดด้านที่ดินและแรงงาน
• ต้นทุนในการดำเนินธุรกิจสูงเมื่อเทียบกับประเทศอื่นในภูมิภาค
• การแข่งขันที่เพิ่มขึ้นจากประเทศเพื่อนบ้านในบางอุตสาหกรรม

4. การลงทุนจากต่างประเทศ: สิงคโปร์ยังคงเป็นจุดหมายปลายทางที่สำคัญสำหรับการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ โดยเฉพาะในภาคการเงินและเทคโนโลยี

5. ทรัพยากรมนุษย์: สิงคโปร์มีคะแนน Human Capital Index สูงที่สุดในภูมิภาค และมีการลงทุนอย่างต่อเนื่องในการพัฒนาทักษะแรงงาน

6. โครงสร้างพื้นฐาน: สิงคโปร์มีโครงสร้างพื้นฐานที่พัฒนาแล้วอย่างมาก และยังคงลงทุนในโครงการขนาดใหญ่ เช่น ท่าเรือ Tuas Mega Port

7. นวัตกรรมและเทคโนโลยี: สิงคโปร์เป็นผู้นำในด้านนวัตกรรมและเทคโนโลยีในภูมิภาค โดยมีการลงทุนอย่างมากในการวิจัยและพัฒนา

8. ตลาดการเงิน: สิงคโปร์ยังคงเป็นศูนย์กลางทางการเงินที่สำคัญของภูมิภาค แม้ว่าจะมีการแข่งขันที่เพิ่มขึ้นจากประเทศอื่นๆ

โดยสรุป แม้ว่าสิงคโปร์จะมีอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจที่คาดการณ์ไว้ต่ำกว่าประเทศอื่นในภูมิภาค แต่ก็ยังคงมีจุดแข็งที่สำคัญในหลายด้าน โดยเฉพาะในด้านนวัตกรรม เทคโนโลยี และการเงิน อย่างไรก็ตาม สิงคโปร์ต้องเผชิญกับความท้าทายสำคัญ โดยเฉพาะในด้านประชากรศาสตร์และการรักษาความสามารถในการแข่งขันในระยะยาว

ที่มา: Navigating High Winds: Southeast Asia Outlook 2024-2034